Hola

Ik eis bewondering, slechts 2 dagen in Guatemala en ik heb al iets ontdekt. Eerlijk is eerlijk: ik vermoedde het al langer. Maar toch, weer een vermoeden bevestigd.

Reisverslagen zijn stom. Er is geen mogelijkheid waarmee ik de afgelopen dagen afdoende zou kunnen beschrijven zonder hier tot het ochtendgloren te zitten. Dat zou ook een blog van Tolkien lengte betekenen. Geen optie. Wat dan? Als ik zo vrij mag zijn mijn hersenkronkels te voorspellen, dan zal ik me waarschijnlijk beperken tot kort wat gebeurtenissen aanstippen (saai en nietszeggend) of vrij lang een enkele gebeurtenis beschrijven. Iets wat impact heeft gehad, of, denkde aan mijn publiek, gewoon grappig is. ¿Is dat een eerlijke weergave van ´het verblijf van een mens in Guatemala´? Nee. Jullie zouden weten van het eten(de centraal amerikaanse keuken is níet aan mij besteed), van het feit dat bilingual hier betekend: ´met een beetje geluk weet je leraar 20 handige woorden engels´ en ik zou, komisch bedoelt, vermelden dat ik al 2 dagen niet beroofd ben. In het kader van eerlijk zijn: zo komisch vind ik dat niet. Nadat ik zonder kleerscheuren in Xela aangekomen was, begon ik wel een beetje vertrouwen in Guatemala te krijgen. Enkel om die de grond in geboort te krijgen door iedere student die ik spreek. Vrijwel iedereen die ze kennen is al beroofd, de eerste twee weken dat ze hier waren zijn 14 mensen in deze stad vermoord etcetera. Maar de zon schijnt zo vriendelijk...

Terzake. Ik leef dus nog, belangrijkste boodschap vermeld. Ik heb nog geen manier bedacht om de sfeer hier onder woorden te brengen, dat zal moeten wachten. Ik heb in ieder geval het idee alsof ik in een totaal andere, centraal amerikaanse wereld terecht ben gekomen. De straat is een chaos. Geen asfalt, maar grote, hobbelige stenen. Overal ietwat gekleurde mensen met zwart haar. De stoep is nog geen meter breed, iedereen loopt gewoon op straat tussen de auto´s door. Er is een markt dicht bij mijn huis. Dat houdt in: op de meter brede stoep zitten voornamelijk vrouwen in vrolijk gekleurde, geweefde gewaden (maya gewaden oid, ben ik nog niet over uit) tussen al het verkeer hun goederen te verkopen. Chaos, dat kenmerkt de straat. De huizen zijn tyisch, overal lijken wel kleine winkeltjes te zitten van zo´n 3 vierkante meter waar mensen, achter tralies, dingen verkopen. Die moet ik nog beter beschrijven, later.
Mijn gasthuis lijkt een paar muren te missen, als midden in het huis ineens enkel een dak en twee muren zijn. Het loopt uit op een soort binnenplaatsje, tussen de twee helften van het huis door, waar mijn hostgrootmoeder met de hand de was doet.

Hoe ik me voel in het gastgezin, en Xela? Westers. En dan bedoel ik het als een spuug-uit woord. Wie ben ik om te komen met mijn wereldpas, mijn glanzende digitale camera en mijn 1.80 om ook maar over iets in dit land een mening te hebben? Want ja, je kunt haast niet zonder mening hier, het is pretty fucked up.

De mensen in mijn gastgezin zijn ongelofelijk lief. Grootmoeder Carmen, mijn eigenlijke hostmoeder, die enkel spaans spreekt. Grootvader (zou oud zijn ze overigens nog niet), die ik nog nauwelijks gezien heb, en 3 dochters van hun. 12, 24 en leeftijd nog onbekend. Dochter van 24 heeft ook nog een dochtertje van 6. Een andere student uit tsjechie zit ook in het gezin, alleen die zit niet bij een taalschool maar bij een prive leraar.

Ten behoefte van de lengte (wat zei ik?) kort de rest:

Mijn reis hierheen was oke. Naar panama zat ik op een jumpseat, wat ik redelijk overleefd heb. In Panama snapte niemand iets van mijn ticket, maar na veel gebel enb geoverleg in rap spaans zat ik toch aanboord. Het vliegtuig voelde een beetje als een vliegende bus, gezien we een tussenlanding maakte in Costa Rica. Ik arriveerde heelhuids in Guatemala, mijn bagage niet. Onze vereneging laat nog op zich wachten (signalement: zwarte tas op wieltjes). Mijn eerste spaanse les gehad, na 2 uur tolde mijn hoofd en aan het eind wist ik niets meer. Dat mijn lerares geen engels kan helpt ook niet echt bij de gramatica :P Ook mijn eerste salsales zit erop, en ik had evenveel talent als verwacht: -36,473%.
We ploeteren vrolijk voort.

Adios!